In deze rubriek laten we een sporter aan het woord die een bijzondere prestatie heeft geleverd, een bijzondere gebeurtenis heeft meegemaakt of gewoon een bijzonder verhaal heeft te vertellen. Deze week is dat Wies Rensen (23), inwoonster van Deurningen en handbalster bij eredivisionist Boer’n Trots Kaas/DSVD.
De competitie is pas twee wedstrijden oud, maar komend weekend staat er voor jullie best een belangrijke wedstrijd op het programma. Wordt dit de eerste overwinning voor DSVD?
“Het zou hartstikke mooi zijn als we dit weekend de eerste 2 punten pakken. Net als ons staat JuRo Unirek/VZV ook nog op nul. Tegen deze tegenstander spelen we altijd goed en ik heb daarom wel vertrouwen in een goede afloop. Vorig weekend tegen koploper Westfriesland/SEW was het klasse verschil te groot, maar in de eerste competitiewedstrijd thuis tegen Volendam lieten we zelf steken vallen. Ik verwacht dat we nu niet meer zo slordig spelen als toen in die wedstrijd.”
Wat is jullie doelstelling voor dit seizoen?
“Wat wij graag willen met ons jonge team is meedraaien in de Top-8 waarmee je automatisch geplaatst bent voor de kampioenspoule. De laatste vier ploegen vormen de degradatiepoule en dat hopen we te voorkomen. Maar goed, dit seizoen is eigenlijk een nieuw begin. Het is nog een beetje zoeken naar waar we op dit moment staan als ploeg.”
De trainer (Jan Majoor, red.) vindt jou een onmisbare schakel in het team en prijst jouw rol als clubvrouw. Ben je écht zo verbonden met deze vereniging?
“Ja, ik ben geboren en getogen in Deurningen en speel hier al sinds ik een jaar of 6, 7 was. In Deurningen is het zo dat de jongens op voetbal gaan en de meisjes op handbal. Als aanvoerster ben ik het aanspreekpunt. Niet alleen voor mijn medespeelsters, ook voor bijvoorbeeld bestuursleden. De mensen weten mij wel te vinden. Daarnaast ben ik zelf een enorm gezelligheidsmens. Ook op dat gebied ben ik hier helemaal op mijn plek. We gaan na afloop van een training regelmatig met de hele groep op stap om een drankje te doen.”
Jij combineert handballen op topniveau met een baan als ambulant begeleider bij Aveleijn. Is topsport en werk eigenlijk wel te combineren?
“Je moet er wel wat voor overhebben, maar op deze manier is het voor mij goed te combineren. Ik zie handballen als een prachtige hobby. Als speelsters betalen wij ook gewoon contributie terwijl zaken als schoeisel en busvervoer naar uitwedstrijden geregeld worden via een speciale regeling of sponsoring. Ik zit prima hier bij DSVD en zie mezelf niet spelen voor een andere vereniging of als fulltime prof.”
Ten slotte, je bent een opbouwspeelster met een goed schot en staat alom bekend als een aanjager en verbinder. Wat zijn je verbeterpunten?
“Het spelletje in de eredivisie gaat zo snel dat het lastig is om in het veld altijd de juiste keuzes te maken. Daar kan ik zeker nog verder in groeien. Als de trainer zegt dat ik op bepaalde momenten de rust moet bewaren en beweeglijker moet worden in het spel, dan heeft hij daar helemaal gelijk in. Dit zijn onderdelen, noem het maar handelingssnelheid, waar ik nog in kan groeien. Door goed en fanatiek te trainen werk ik hier hard aan.”
Tekst: Tjerja-Dave Knaken)
Foto’s: Clemens Brughuis Fotografie
