In deze rubriek laten we een sporter aan het woord die een bijzondere prestatie heeft geleverd, een bijzondere gebeurtenis heeft meegemaakt of gewoon een bijzonder verhaal heeft te vertellen. Deze week is dat Iris Zwart (26), inwoonster van Tubbergen en basketbaldame en aanvoerster van Jolly Jumpers.
Zaterdag starten jullie het nieuwe seizoen in de WBL eredivisie met een thuiswedstrijd tegen LGITS.nl Martini Sparks. De competitiestart van Jolly Jumpers is de laatste jaren steeds moeizaam geweest. Zijn jullie als speelsters daar nog mee bezig?
“Dat speelt absoluut wel bij ons. Daarom hebben we dit keer een pittige voorbereiding achter de rug met oefenwedstrijden tegen sterke teams uit de Bundesliga en een team uit Luxemburg, die allemaal veel meer trainingsuren maken dan ons. In die wedstrijden hebben wij als team best leuke dingen laten zien. Van Sparks, dat vorig seizoen een middenmotor was, moeten wij eigenlijk gewoon kunnen winnen. Die ploeg heeft wel twee Amerikaansen binnengehaald waarvan we moeten afwachten hoe goed ze zijn. Maar ik heb er wel een goed gevoel bij, zeker als onze eigen sporthal De Vlaskoel komende zaterdag goed gevuld is.”
Dit seizoen is voor Jolly Jumpers het vierde achtereenvolgende seizoen in de eredivisie. Jij zat er in het seizoen 2011-2012 al bij en toen een hele tijd niet. Hoe zat dat precies?
“Toen ik 15 jaar was ben ik met mijn ouders naar Dubai verhuisd. Ik had toen in Tubbergen al meegetraind en meegespeeld met Dames 1, hoewel ik in de eredivisie nog niet veel speelminuten kreeg. Achteraf gezien heeft de periode in Dubai mij veel goeds gebracht. Ik was destijds nog een heel verlegen meisje en durfde bijna niets. In Dubai heb ik geleerd om voor mezelf op te komen. We hebben er vier jaar gewoond, ik heb er de middelbare school afgemaakt (VWO 5/6, red.) en ook nog twee jaar een verkorte HBO-studie gevolgd.”
Je bent nu juf op de St. Aloysiusschool in Geesteren. Is een fulltime baan op een basisschool goed te combineren met basketballen op topniveau?
“Dat is soms best wel lastig en dat komt met name omdat wij vaak pas laat trainen. Dames 1 traint drie maal per week en daarnaast doen we aan krachtttraining in een sportschool in Albergen. Daar volgen we nu een speciaal programma voor het sterker maken van het onderlichaam. Dit is minimaal twee keer per week en als er tijd extra is gaan we vaker. Mijn werk als leerkracht van groep 1/2 bezorgt me veel prikkels, maar het bevalt goed. Ik werk nu drie jaar op deze basisschool en het lesgeven aan de onderbouw spreekt me erg aan.”
Jolly Jumpers heeft een lange geschiedenis met het winnen van een landskampioenschap en drie keer de nationale beker. Tubbergen ademt basketbal. Was dat bij jou ook altijd zo?
“In mijn jeugd kon je kiezen tussen basketballen of volleyballen. Er is in Tubbergen bijvoorbeeld geen handbalvereniging. Naast de basketbalsport heb ik vroeger ook op gym gezeten en veel geschaatst. Met Jolly Jumpers hebben we dit seizoen een Canadese speelster (Kianna Wiens, red.) erbij gekregen, maar verder zijn het alleen maar Tubbergse meiden of talenten uit de regio. Zelf kamp ik op dit moment met een kleine blessure aan de linkerhand. Maar de wedstrijd van zaterdag komt wat mij betreft niet in gevaar. Ik heb een hoge pijngrens en kan met pijnstilling gewoon spelen. Volgens de arts kan ik niet meer kapot maken en zal alleen de pijn toenemen. Dat is een keuze die ik uiteindelijk zelf moet maken.”
Tekst: Tjerja-Dave Knaken
Foto’s: Sportfoto-Oost.nl
