Eerlijk is eerlijk, het kwartje had net zo goed de kant van Banthum op kunnen vallen. Want wat als Ronnie Hakkers en Chiel-Jan Schuldink wel doel hadden getroffen, aan het begin van de eerste helft?
Door A.D.
Ronnie’s keiharde uithaal binnen de zestien spatte uitéén op de deklat en Schuldink kon niet afdrukken. Beter gezegd vond hij een betere Jelle Brinks op zijn weg. Als deze 100% kansen er gewoon in waren gegaan, had de thuisploeg wederom achter de feiten aangelopen. Wat ik oe brom. Het zat Mariënberg eens me.
Beter leven
Want zo snel geeft Banthum normaal gesproken een 2-0 voorsprong niet meer weg, daar zijn ze slim genoeg voor. Ze kunnen een wedstrijd op slot gooien en de sleutel in het kanaal deponeren. Na een half uur voetballen kroop Mariënberg steeds meer uit haar schulp, beide ploegen vonden elkaar op het middenveld en het duel viel steeds meer in evenwicht. Vlak voor rust hadden de Westerpark-bewoners op een voorsprong kunnen komen, nu stond Pullen op de juiste plek. Kortom, met het gelijke spel (0-0) na 45 minuten kon Mariënberg beter leven dan de gasten uit Moscou. Waarvan Akte.
Vele plaagstootjes
Na rust kwam de ploeg van trainer Arjan Visscher beter uit de kleedkamer. Stond daar de verwarming een standje hoger? Karel Pullen kreeg meer te doen dan hem lief was. Dikke speldenprikken deelden de voorwaartsen uit van Mariënberg zonder dat het tot grote mogelijkheden leidde. Daarentegen was de achterhoede van Mariënberg bedacht op de vele plaagstootjes van het elftal van oefenmeester Arjan Keuken. Ze waren binnen enkele schijven bij de kooi van Brinks. Banthum dacht op voorsprong te komen, maar dat was blijkbaar buitenspel. Al voordat een speler van de groen-witten binnenschoot had grensrechter Doek de vlag al in de lucht hangen.
Prima invalbeurt
Na een dik uur moest Rolf Hofsink noodgedwongen, geblesseerd aan de enkel, naar de kant. Mariënberg zat al niet dik in de spelers, dus draafde tweede elftalspeler Stefan Potgieter op voor een dik half uur spelen. Maar Topgieter (die door zijn medespelers van het tweede team hartstochtelijk werd toegejuicht) mag terugkijken op een prima invalbeurt. Als een kopie van een Luuk de Jong hield hij de achterhoede van Banthum lekker bezig met zijn doorkopballen, door fysiek zijn niet geringe lichaamslengte er bij tijd en wijle in te gooien. Jammer was wel dat hij oog in oog met Pullen en een verdediger zijn stiffie in schoonheid stierf.
Maling aan
Dat had de kers op de slagroom moeten zijn. Maar hij gaf vijf minuten wel de beslissende assist op Job Wolters. Een pass, 18-karaats, precies op de juiste snelheid en Wolters schoot direct tegendraads in. Pullen was eindelijk verslagen. 1-0 na 85 minuten voetballen. Maar Banthum gaf niet op, trok ten strijde en kwam nog enkele malen dicht bij de misschien wel verdiende gelijkmaker. Daar had Mariënberg natuurlijk maling aan. Na ruim 94 minuten floot de uitstekende leidende arbiter Martin Schuhmacher uit Ermelo voor het laatst op zijn fluit. Hij voelde het duel feilloos aan. Hij liet veel duels doorgaan en floot niet kinderachtig. Zijn bal gehakt na afloop had ie dan ook dik verdiend.
Zo’n scheidsrechter, net als die laatst tegen Daarlerveen, hebben zicht- en hoorbaar plezier aan hun hobby op de zaterdagmiddag. Soms zie je scheidsrechters fluiten en denk je, kerel, kerel. Vind je het wel leuk op een veld met 22 voetballers te staan? Fluiten is net als werken in de horeca, je moet het vooral leuk vinden. Een dankbare zege, maar eerlijk is eerlijk, het had net zo goed andersom kunnen zijn. Nu zat het Mariënberg eens mee. Ook wel lekker hoor, om weer eens te winnen in de onvervalste Kanaal Derby waar het venijn (en het doelpunt) duidelijk in de staart zit. Koud was het sowieso, maar de 1-0 zege verwarmde het rood-zwarte hart, echt wel. Joah, mag wel zo.
