Spelersprofiel: Jeroen de Romph
Geboren op 14-02-1979
Voetbalperiode:
1999-2003: Excelsior’31
2003-2004: de Tubanters
2004-2008: Quick’20
2008-2013: Sparta Enschede
Positie: Keeper.
Wanneer en waarom ben je gestopt?
Gestopt in 2013. Ik was bijna de hele week met voetbal bezig. In die tijd gaf ik al keeperstraining bij een club en op vrijdag was ik keepers coördinator van de Twentsche Voetbalschool. Had 1 dag in de week vrij. Toen mijn zoontje op een keer zei: Papa, ga je al weer weg? Begon ik te twijfelen. Ik was in die tijd al bezig met wat ik na het voetbal wilde gaan doen. Keeperstraining geven vond ik toen al heel leuk en heb daar, toen ik zelf nog actief was, ook best veel energie ingestoken. Wilde ook graag stoppen op een moment dat iedereen het jammer vond. We hebben ons dat jaar Met Sparta in de eerste klasse gehandhaafd en dat was toen een mooi moment om de schoenen in de wilgen te hangen.
Wie was jouw voorbeeld als keeper?
Rinat Dasajev en later Edwin van de Sar; zij waren wel mijn favorieten.
Omschrijf jezelf eens als keeper en als keeperstrainer.
Als keeper had ik een goede trap en kon ook wel aardig meevoetballen. Ook het coachen van spelers was één van mijn sterkste punten. Had de hele wedstrijd mijn mond open. Spelers werden er soms gek van. Kon mij soms ook wel druk maken om bepaalde randvoorwaarden. Hield van felle kleuren en goed materiaal. Zorgde ook vaak, dat het hier niet aan ontbrak.
Als trainer ben ik best veeleisend. Dat mag ik ook best vragen van keepers op tweede klas niveau. Ik kom niet om bloemetjes te plukken. We hebben elkaar tijdens de training heel hard nodig. Ben geen octopus, die meerde dingen tegelijk kan. Dus eis wel een bepaalde gedrevenheid en concentratie van mijn keepers. Gelukkig heb ik nog niet meegemaakt dat dit niet het geval was. Het belangrijkste is dat de keepers met plezier op de training komen. Mijn trainingsoefeningen haal ik uit de opgedane kennis van mijn eigen voetballoopbaan, door veel wedstrijden te zien en het bezoeken van keeperstrainingen van BVO’s. Ook het sparren met andere collega’s is zinvol.
Had jij een specialiteit als keeper?
Goede coaching en een snelle sperhervatting. De dropkick was best aardig.
Waar ben je het meest trots op?
Op mijn gezin.
Heb je alles eruit gehaald als keeper?
Moeilijke vraag. Heb 4,5 jaar bij Twente gespeeld. Het eerste jaar in de A1 heb ik best veel wedstrijden gespeeld. Ook in het tweede datzelfde jaar. Dat ging eigenlijk heel goed. Er waren veel blessuregevallen met de keepers toen. Het tweede jaar in de A1 moest mijn seizoen worden. Ik ben zelfs uitgenodigd bij het Nederlands jeugdelftal 0-17 dat jaar. Alleen ging dat jaar niet zoals ik had gehoopt. Zat in mijn eindexamen jaar en dat gaf ook veel druk en stress. Als ik dat jaar een stabiel
seizoen had gespeeld waren en misschien wel meer opties om de hoek komen kijken. Ook geluk is een factor dat meespeelt. Sander Boschker, Sander Westerveld, Cees Pauwe zaten voor mij.
Wat is je mooiste herinnering?
Mijn debuut in Twente 1 als tweedejaars B na het seizoen uit bij Kosc. Issy ten Donkelaar was toen hoofdtrainer. Hij vroeg mij in de tweede helft of ik nog wilde spelen. Na 60 minuten werd Sander Boschker gewisseld voor mij.
Wat doe je nu en wat zijn je ambities/wensen?
Op dit moment ben ik werkzaam in het onderwijs. Ik ben gymdocent op 2 SO scholen van Sotog in Almelo. Dit doe ik 5 dagen in de week.
Ambities: Misschien nog ergens keeperstrainer worden op een iets hoger niveau.
Welke amateur mag in deze column niet ontbreken en waarom niet?
Dennis Brilhuis. Wat een klasbak was dat zeg. Dennis kwam net als mij dat jaar bij Excelsior’31 samen met Ben en Peter Veldhuis. Wat die man deed in de wedstrijden was soms fenomenaal. Jammer dat hij zo blessure gevoelig was. Echt een topper.
Mooiste herinnering?
Het kampioenschap met Excelsior en Sparta.
Mooiste herinnering aan een trainer?
Dat was uit bij Sneek wit/zwart. Het was mijn derde seizoen voor Quick 20. Freek van Oenen was toen hoofdtrainer. Het stond 1-1 met de klok op 89 minuten. Bijna alle wedstrijden waren die dag afgelast, op 2 na geloof ik. Het veld was heel zwaar en we hadden het best lastig. Het was een achterbal en ik deed rustig aan om de bal te pakken. Freek sprong uit de dug-out en schreeuwde als een malle, dat ik tempo moest maken. Dat heb ik vast niet goed gehoord dacht ik. Nog geen paar seconden later ging hij helemaal uit zijn plaat tegen mij. In nog duidelijke bewoordingen sommeerde hij mij dat ik tempo moest maken. Zei tegen hem dat hij moest gaan zitten MON….L
Na 2 min blessure tijd floot de scheids af. Iedereen was content met het punt. Heb na afloop wel mijn excuses aangeboden, maar hij vond het nodig om mij een wedstrijd te schorsen. Dit had ik nog nooit meegemaakt. Zwaar bevochten gelijkspel en ik moest tempo maken op een drassig veld. Wat een malloot. Deze herinnering zal mij altijd bijblijven. Heb trouwens ook nooit meer zo’n markante trainer gehad.
Had jij een ritueel voor de wedstrijd en/of een bijnaam?
Nee, nooit gehad.
Wat was je mooiste sportpark?
Ik vond het sportpark van Spakenburg en IJsselmeervogels wel aardig in combinatie met de hoeveelheid toeschouwers.
Wat was je mooiste redding?
Geen idee. Heb er best veel gemaakt. Weet wel dat ik in de kampioenswedstrijd van Sparta Enschede tegen de Esch best wel een paar belangrijke ballen heb gepakt.
