Speelstersprofiel: Marja Heerink
Geboren: 05-10-1959.
Clubs en positie: Gespeeld van 1971 tot 1984 bij RKSV De Zweef in Nijverdal. Begonnen als spits, later centraal op het middenveld en ook wel laatste verdediger. Vanaf 1984 gespeeld bij UD Weerselo op het middenveld. Gestopt met veldvoetbal ongeveer in 1996 of 1997 denk ik, daarna nog wel enkele jaren zaalvoetbal gespeeld.
Wanneer en waarom ben je gestopt?
In ben gestopt toen ik 42 of 43 jaar was. De generatiekloof met de jongeren werd een beetje te groot en ook met het vele reizen was ik wel een beetje klaar. Bij het zaalvoetballen moest je soms b.v. om 21.30 uur in Doetinchem of omstreken spelen, dat was ook niet ideaal.
Wie was als speelster jouw voorbeeld?
Mijn voorbeeld in mijn jonge jaren was Johan Neeskens. Hij voetbalde toen bij Ajax en later bij Barcelona. Ik vond hem altijd een bikkel op het middenveld, harde werker en had een goed hard schot.
Had jij een specialiteit als speelster?
Ik had als speelster niet een echte specialiteit, als ik dan toch iets moet noemen mijn harde schot. Ik was een vrij allround speelster, wel redelijk snel altijd. Mijn mede-speelsters in die jaren zoals Jenny Samsen en Yvonne Galgenbeld die hadden dat wel. Jenny kon geweldig koppen en Yvonne had een fantastische voorzet in de benen.
Ben je ooit benaderd door een BVO of een andere club?
Ik ben nooit echt benaderd door een BVO of andere club, dat was in die jaren ook nog niet zo gebruikelijk. En als dat zo was geweest, dan was ik er niet op in gegaan, immers ik had al een goede fulltimebaan. Wij hadden ook een geweldig gezellig en goed team in die jaren dus de noodzaak was er niet.
Heb je alles eruit gehaald als voetbalster?
Ik denk wel dat ik er alles uit heb gehaald als voetbalster, immers van jongs af aan altijd starten in de basis, al jong in de Twentse- en Oostelijke selectie en uiteindelijk op mijn 29ste ook nog het Nederlands Elftal gehaald.
Wie was jouw lastigste tegenstandster?
Een lastige tegenstandster vond ik wel Ilona Braakhuis van vv Reutum. Die was nog langer dan ik en beresterk met ook een hard schot. De kunst was het altijd om net een tikje sneller te zijn.
Wat is je mooiste herinnering?
Mijn mooiste herinnering is denk ik wel het behalen van het kampioenschap in ons eerste seizoen bij UD Weerselo (seizoen 1984/1985) en daar achteraan het Nederlands Kampioenschap. Het beste team van Nederland zijn; dat gaf een goed gevoel.
Wat doe je nu en wat zijn je ambities?
Ik ben momenteel nog steeds 4 dagen per week werkzaam in het notariaat. Wat sporten betreft, vind ik het leuk om verschillende sporten te beoefenen. Dit doe ik nu wel allemaal op recreatief niveau waaronder; zwemmen, tennissen, hardlopen, mountainbiken en ook gewoon lekker wandelen. Wat ambities betreft hoop ik gewoon dit lekker lang te kunnen volhouden, bewegen is goed voor een mens.
Welke speelster mag in deze column niet ontbreken? En waarom niet?
In deze column mag volgens mij niet ontbreken Marleen Wissink, keepster. Zij was één van de eerste speelsters uit Twente die in het buitenland ging voetballen en daar ook financieel voor beloond werd.
Zij heeft jarenlang het doel verdedigd van het Nederlands Elftal.
Wat is je mooiste herinnering aan een trainer?
Ik heb eigenlijk aan alle trainers die ik heb gehad in al die jaren (en dat waren er heel wat) wel goede herinneringen met uitzondering van eentje en dat was Wim Snikkers, daar had ik geen goede klik mee. Als ik er twee moet noemen dan zeg ik Freek Huiskes, hij had altijd hele gevarieerde oefenstof en kon geweldig goed een wedstrijd analyseren. Verder Hennie Ardesch (jouw vader) bij de Twentse Selectie. Hij was altijd lekker fanatiek en heeft ervoor gezorgd dat de speelsters uit het oosten ook eindelijk eens werden geselecteerd voor Oranje door de KNVB in Zeist.
Had jij een ritueel voor de wedstrijd en/of een bijnaam?
Ik was niet zo bijgelovig dat ik bijvoorbeeld voor de wedstrijd altijd dezelfde onderbroek aan moest hebben. Vast ritueel was wel, dat ik op de wedstrijddag voordat we vanuit Nijverdal richting Weerselo reden altijd een bord Brinta at en een aantal krentenbollen meenam voor in de rust bij de thee. Daar kon ik het altijd fysiek goed op volhouden. Een bijnaam heb ik volgens mij niet gehad, misschien iets van “lange” of zo.
Wat was je mooiste sportpark?
Het mooiste sportpark vind ik toch altijd wel die van je club, in dit geval Sportpark De Zweef en De Echelpoel van UD Weerselo. Een thuiswedstrijd spelen is altijd fijner, de vaste toeschouwers staan dan altijd langs de lijn. Het vervelendste park weet ik ook nog wel: dat was het park van Eendracht in Arnhem. Daar bleef altijd de kleigrond tussen je noppen van de schoenen zitten zodat je altijd extra gewicht mee moest sjouwen.
Wat was je mooiste goal?
Mooiste goal vind ik wel moeilijk, heb wel meerdere mooie goals gemaakt. Mijn allereerste goal voor UD weet ik nog wel, dat was een harde knal van grote afstand tegen Puck uit Deventer, onze grootste rivaal in die tijd. Ook een belangrijke goal van afstand heb ik gemaakt op het toernooi in Blerick voor het Nederlands Kampioenschap tegen P & T uit Amsterdam, waardoor het Nederlands kampioenschap een grote stap dichterbij kwam.
Waar moet een goede middenveldster in jouw ogen aan voldoen?
Een goede middenvelder moet een goed loopvermogen hebben, spelinzicht hebben en technisch vaardig zijn. De centrale middenvelder moet het spel goed kunnen verdelen en schakelen tussen aanval en verdediging. Een goed schot is ook mooi meegenomen.
Wat is het grootste verschil tussen het vrouwenvoetbal in jouw tijd en de huidige generatie?
Het damesvoetbal zoals dat toen nog heette in onze tijd was echt hobby. Je had gewoon een volledige baan en in je vrije tijd trainde je en speelde je de wedstrijden. In de beginfase moest je ook vaak zelf nog een scheidsrechter regelen. We regelden eigenlijk alles zelf; het vervoer en ook de informatieblaadjes voor de thuiswedstrijden maakten we zelf. Zeker in mijn Zweefperiode moesten we echt knokken voor ons bestaansrecht. De huidige generatie heeft de beschikking over betere faciliteiten, de organisatie van alles is veel beter en ook het kader is beter geregeld. Het vrouwenvoetbal is zelfs een betaalde sport geworden! Hartstikke mooi voor de huidige generatie.
Hoe heb je de opmars van het vrouwenvoetbal beleefd?
De opmars van het vrouwenelftal volg ik voornamelijk via de televisie, alle wedstrijden kijk ik wel. Ook zijn we nog met een groepje naar het WK vrouwenvoetbal 2019 in Frankrijk geweest, een mooie ervaring.
Zien we jou misschien nog terug in een functie binnen het vrouwenvoetbal?
Een functie binnen het vrouwenvoetbal ambieer ik niet. Dat kost toch veel tijd en die tijd besteed ik graag aan mijn eigen sporten.
Wat is jouw advies aan de talenten van nu?
Mijn advies aan de talenten van nu is: Beleef vooral veel plezier aan de sport. Als je erg fanatiek bent; ga ervoor maar vergeet vooral het plezier niet. En vanzelfsprekend; vergeet natuurlijk ook je schoolopleiding niet.
Moet de VAR ook zijn intrede maken binnen het vrouwenvoetbal?
De VAR mag wat mij betreft ook zijn intrede doen binnen het vrouwenvoetbal, zeker op de grote toernooien als EK en WK. In de nationale competitie zal het wellicht nog niet nodig zijn. Zodra het aantal betaalde clubs gaat toenemen zal de noodzaak groter worden.
Heb je ergens spijt van?
Ik heb nergens spijt van wat mijn voetbalcarrière betreft.
Wil je nog iets kwijt?
Één van de belangrijkste dingen voortgekomen uit mijn voetbalcarrière; zijn de hele goede vriendschappen die ik eraan over heb gehouden. Zowel uit mijn Zweef-periode als mijn UD-periode. We gaan jaarlijks nog altijd met ons UD-team een lang weekend met elkaar op stap. Inmiddels al meer dan 25 of misschien al wel 30 jaar; waar we het dan beregezellig met elkaar hebben. Dat is voor mij erg waardevol.
