Speelstersprofiel: Yvonne Galgenbeld
Geboortedatum 11-04-1962.
Clubs:
Van 1974 1/m 1984 bij RKSV De Zweef Nijverdal. Linkshalf
Van 1984 t/m 1996 bij UD Weerselo. Linksback en Linksbuiten.
Gespeeld in de Twentse selectie en Oostelijke selectie.
Wanneer en waarom ben je gestopt?
Ik ben in 1997 gestopt. Had te maken met mijn werk daardoor werd het moeilijk om voldoende tijd te kunnen besteden aan het voetbal. Maar ook de leeftijd. Meer pijntjes en blessures, waardoor het steeds meer moeite kostte.
Wie was als speelster jouw voorbeeld?
Ik heb niet echt een voorbeeld. Ik ben gaan voetballen, omdat mijn broers dat ook deden en ik af en toe meespeelde op straat en ik merkte dat ik het spelletje leuk vond.
Had jij een specialiteit als speelster?
Ik ben linksbenig en mijn specialiteit was een goede voorzet en het nemen van corners/vrije trappen.
Waar ben je het meest trots op?
Het kampioenschap met UD Weerselo in het eerste seizoen 1984-1985 en daaraan gekoppeld het Nederlands Kampioenschap in hetzelfde seizoen.
Ben je ooit benaderd door een BVO of een andere club?
Ik ben niet benaderd door een BVO of een andere club.
Heb je alles eruit gehaald als voetbalster?
In die tijd heb ik er alles uit gehaald wat er in zat. Toen had je nog geen betaald voetbal, dus was spelen op het hoogste niveau in Nederland het hoogst haalbare. Ik heb op het hoogste niveau gespeeld en heb deel uitgemaakt van de Twentse veld- en zaalvoetbalselectie en de Oostelijke selectie.
Dit was voor mij het hoogst haalbare.
Wie was jouw lastigste tegenstandster?
Ik heb niet echt een tegenstander die ik het lastigst vond. De derby tegen Reutum en Berghuizen waren wel wedstrijden die iets extra’s hadden.
Wat is je mooiste herinnering?
De mooiste herinnering voor mij is het Nederlands Kampioenschap in het seizoen 1984-1985 bij UD Weerselo en het feest dat daarna werd georganiseerd. Op de platte kar door Weerselo en een bomvolle receptie t.g.v. het kampioenschap bij ‘Van Olffen’ in Weerselo.
Wat doe je nu en wat zijn je ambities/wensen?
Ik ben informatiebeheerder CRM bij de ouderenoganisatie ANBO-PCOB.
Ambities heb ik op dit moment niet meer. Ik hoop nog lekker lang zelf actief te kunnen zijn en wellicht nog iets in het vrijwilligerswerk te kunnen doen als ik niet meer werk.
Welke speelster mag in deze column niet ontbreken en waarom niet?
In deze column mag Marleen Wissink niet ontbreken. Zij was één van de eerste speelsters die in Duitsland professioneel voetbal speelde en jarenlang als doelvrouw keepte in het Nederlands team.
Ook is ze trainer geweest van o.a. de vrouwen van Heerenveen en heeft ze meerdere keren een functie bij de KNVB bekleed.
Mooiste herinnering aan een trainer?
De mooiste herinnering was bij de eerste trainer Henk van Benthem bij UD-Weerselo. De eerste training van het seizoen kwam hij met een rugbybal waar wij mee moesten trainen. Erg grappig!
Een hele goede trainer vond ik Freek Huiskes. De trainingen waren altijd zwaar, maar ook heel afwisselend. Veel van geleerd.
Had jij een ritueel voor de wedstrijd en/of een bijnaam?
Ik had geen ritueel. De wedstrijden waren altijd op zondag, dus bij thuiswedstrijden at ik dan standaard wel eerst een bord soep met een broodje. Ik had (volgens mij) geen bijnaam.
Wat was je mooiste sportpark?
Voor mij is dat het sportpark van De Zweef in Nijverdal en De Echelpoel in Weerselo. Ook het ‘ons kent ons’ na de wedstrijd in de kantine bij beide verenigingen was uitermate gezellig.
Wat was je mooiste goal?
Dat zijn er meerdere geweest. Bijvoorbeeld een goal op het Nederlands Kampioenschap 1984-1985 waardoor we de wedstrijd wonnen. Maar nog mooier vond ik het als een goede voorzet van mijn voet door onze spits perfect werd afgerond.
Waar moet een goede speelster, die de hele linkerkant op alle posities kan bezetten, in jouw ogen aan voldoen?
Een goede speelster aan de linkerkant, moet het spel kunnen lezen zowel verdedigend als aanvallend, moet snelheid hebben en moet vooral ook over een goede voorzet beschikken.
Wat is het grootste verschil tussen het vrouwenvoetbal in jouw tijd en de huidige generatie?
In onze tijd was het voetbal aan het groeien, maar nog wel echt op amateurniveau. Je moest er zelf naast dat je een baan had, veel tijd in steken. Veel zaken moest je als team ook zelf regelen.
Het spel nu is veel professioneler. De vrouwen kunnen zich nu alleen richten op het voetballen zelf.
En ik denk dat het spel in vergelijk met onze periode een stuk sneller is geworden.
Hoe heb je de opmars van het vrouwenvoetbal beleefd?
Ik volg het vouwenvoetbal voornamelijk via de TV en heb af en toe een wedstrijd van het Nederlands elftal live in het stadion gezien.
Het is mooi om te zien hoe het is gegroeid en dat er nu bij tal van Eredivisieclubs een vrouwenafdeling is opgezet, die ook steeds professioneler wordt.
Zien we jou misschien nog terug in een functie binnen het vrouwenvoetbal?
Ik ambieer geen functie in het vrouwenvoetbal.
Wat is jouw advies aan de talenten van nu?
Haal eruit wat eruit te halen is, maar vooral ook: Heb plezier!
Moet de VAR ook zijn intrede maken in het vrouwenvoetbal?
Ja, dat vind ik wel. Dat hoort bij professioneel voetbal nu en dan mag het niet uitmaken of het een mannen- of vrouwenwedstrijd is.
Heb je ergens spijt van?
Nee, ik heb nergens spijt van. Als ik terugkijk, dan ben ik blij dat ik al die jaren hebben kunnen voetballen. En het mooie is dat je daar vriendschappen aan hebt overgehouden die het meer dan de moeite waard hebben gemaakt.
Wil je nog iets kwijt?
Het zou mooi zijn als het vrouwenvoetbal in Nederland zich nog verder gaat ontwikkelen, zodat we ook als clubs een factor van betekenis worden in de Europese toernooien. Dat zal ook de kwaliteit van het Nationale team ten goede komen, zodat we weer kunnen meedoen om de hoofdprijzen.
