Wie is Jet Oosterheert?
Ik ben 21 jaar en een geboren en getogen Denekampse. Naast het volleyballen volg ik de studie Academische PABO. Dit is een combinatie van de PABO aan Saxion en Onderwijskunde aan de Universiteit Twente (UT). Bovendien werk ik voor het Saxion als student-assistent. Niet geheel onbelangrijk: daarnaast probeer ik zoveel mogelijk leuke dingen te doen met vriendinnen en familie. Ik houd van gezelligheid en lekker eten.
Wat vind je nou zo leuk aan volleybal?
Het leukst aan volleybal vind ik de variatie. Zo kun je op verschillende manieren ervoor zorgen dat je lekker in de wedstrijd komt; hetzij in de aanval, verdediging, passing, serve en blokkering. De afwisseling tussen deze componenten is op de training ook fijn. Verder is volleybal een fantastische sport, omdat het een teamsport is. Hier hecht ik veel waarde aan. Om je te overtuigen hier een fantastisch filmpje waarin in 2.05 minuten de passie van volleybal naar voren komt: https://www.youtube.com/watch?v=lVeo2ekDABE. Een rally met 50 balaanrakeningen illustreert waarom het zo een geweldige sport is.
Hoe lang doe je al aan volleybal?
Na mijn behaalde zwemdiploma’s ben ik op turnen gegaan. Wellicht is dat nu niet meer te merken. Wel denk ik dat het voor mijn lichamelijke ontwikkeling een goede keuze is geweest. Met acht jaar kon ik bij volleybal en uiteraard ben ik er toen direct bijgegaan. Sindsdien heb ik de sport intensief beoefend.
Hoe ben je erbij gekomen om te gaan volleyballen?
Mijn moeder heeft vroeger ook altijd gevolleybald. Ze heeft in haar jeugd altijd gezwommen. Met vijftien jaar is ze op volleybal gegaan. Hier heeft ze tot haar 22e heel veel plezier aan beleefd. Toen ze met haar club Set Up ’65 de Eredivisie had bereikt, moest ze noodgedwongen stoppen door een versleten knie. De passie voor volleybal is ze echter nooit verloren. Jarenlang heeft ze training gegeven bij Devoko. Als klein meisje ging ik vaak mee, waardoor het min of meer met de paplepel is ingegoten.
Wat zijn je kwaliteiten met betrekking tot het volleybal?
Als diagonaal is jouw aanval, serve en blokkering essentieel. Ik denk dat mijn aanval daarvan mijn beste kwaliteit is. Mijn serve is redelijk constant, maar deze kan nog moeilijker. Wat betreft de blokkering: ik zit behoorlijk hoog met mijn handen, maar vaak word ik, zoals wij dat zeggen ‘genaaid’. Dit houdt in dat aanvallers scoren via jouw handen, hetgeen natuurlijk niet de bedoeling is. Daarnaast heb ik al die jaren geprobeerd om een sociale, betrokken en fanatieke rol als teamlid te vervullen.
Kun je in het kort uitleggen hoe een wedstrijd er voor jou uit ziet?
Wanneer wij thuis spelen om 19 uur, verzamelen we meestal om 16:45 uur. Om 17:00 uur eten we dan gezamenlijk een pastamaaltijd in de sporthal, waarbij ik vaak moet oppassen dat ik niet teveel eet. Voor 18:00 uur moeten we omgekleed klaar zitten in de kleedkamer. Dan is er een korte wedstrijdbespreking. De dag voor de wedstrijd hebben we namelijk een uitgebreide bespreking gehad. Ook geven de speelsters op schaal van één tot vijf aan hoe fit ze zijn. Om klokslag 18:18 uur starten we met inlopen. Deze ‘gekke’ tijd blijkt namelijk de perfecte tijd te zijn. Om 19:00 uur wordt het eerste fluitsignaal gegeven. Gemiddeld duurt een wedstrijd anderhalf uur. Na de wedstrijd lopen we uit, bedanken we de vrijwilligers en gaan we de kantine in.
Was het voor jou een sport voor ontspanning? Wanneer begon het wedstrijdgebeuren?
Om eerlijk te zijn, vind ik het soms behoorlijk lastig om tijdens een wedstrijd te ontspannen. Vaak ben ik zenuwachtig voor de wedstrijd. Tijdens de wedstrijd zijn de zenuwen meestal weg, maar heerst er nog wel spanning. Een training probeer ik als ontspanning te ervaren. Toch blijkt dat mij dit niet altijd lukt. Ik ben een persoon die de lat voor mezelf ontzettend hoog legt, waardoor je niet altijd ontspannen kunt spelen/trainen.
Dit seizoen ben je met je club Apollo 8 kampioen geworden! Was het een lange weg?
Ja! Wat was dat gaaf zeg; ik denk er nog vaak aan! Als je 21 bent en de Eredivisie hebt bereikt, denk ik dat de weg niet heel lang is geweest. Wel zaten af en toe wat heuvels en kronkels in de weg. Zo ben ik vorig jaar aan mijn knie geopereerd en heb ik ruim een half jaar gerevalideerd. Echter, meestal liep de weg recht en had ik de wind mee. Uiteraard is het goed om te weten dat dit niet vanzelf gaat. Je moet er veel voor over hebben (niet laten!), maar uiteindelijk betaalt zich dit vaak uit.
Je hebt besloten na het seizoen te stoppen met volleyballen in Dames 1. Een lastige keuze?
Een lastige keuze was het zeker. Bij die keuze ben ik niet over een nacht ijs gegaan. Het was (en is?) altijd mijn droom geweest om met Apollo 8 Eredivisie te spelen. Nu is het zover en haak ik af. Toch denk ik dat dit nu de juiste beslissing is. Mijn plezier werd de laatste maanden minder; vooral door de drukte in combinatie met de studie.
Door het kampioenschap is Apollo 8 gepromoveerd naar de Eredivisie. Hoe gaan ze het doen denk je?
Ik heb er alle vertrouwen dat ze hierin thuishoren. We hebben het afgelopen jaar laten blijken oppermachtig te zijn in de Topdivisie. Het is dan meer dan verdiend om in de Eredivisie uit te komen. Gelukkig blijft een groot aantal speelsters en hebben ze goede aanwinsten. Natuurlijk zullen er een aantal lastige potjes komen, maar ik weet zeker dat ze een waardige tegenstander zullen zijn. Met strijdlust, passie en lef spelen en door er als team te staan, kunnen ze het ver gaan schoppen.
Hoe kijk je terug op je jaren in het eerste team?
Twee jaar heb ik bij Apollo 8 in het eerste team gespeeld. In deze twee jaren heb ik een hele mooie tijd gehad. We zijn beide jaren een hecht team geweest; zowel binnen als buiten het veld. De staf heeft hierin ook een essentiële rol gespeeld. Ik merk dat Apollo 8 een echte club is en hier alles aan doet om dit te houden. Ze zijn niet voor niets bekroond tot ‘meest gastvrije club van Nederland’.
Hoe nu verder?
Dat is een goede vraag waar ik op dit moment, op volleybalgebied, nog geen antwoord op heb. Ik ga of een jaartje helemaal niet volleyballen of naar het tweede van Apollo 8. Het lijkt mij fijn om af en toe wat meer tijd te hebben. Wat betreft de studie is er meer duidelijkheid. Ik hoop binnen enkele maanden af te studeren aan de PABO. Mijn pre-master op de UT heb ik in januari behaald. Volgend jaar ga ik dan ook de master aan de UT volgen. Daarna heb ik voor ogen om in Nijmegen pedagogische wetenschappen te studeren.
Wat betekent Apollo 8 voor jou?
Apollo 8 is een fantastische club. Leuke leden, een goede organisatie en een prachtige sporthal in het mooie Borne. In deze twee jaren ben in een trots lid van Apollo 8 geweest.
Wie zijn je grootste fans?
Op de eerste plaats komen mijn ouders. Zij hebben er al die jaren voor gezorgd dat ik op dit niveau kon acteren. Ik ben hen hier dan ook erg dankbaar voor. Naast ‘grote’ fans, zijn er ook ‘kleine’ fans: de jeugdleden van Apollo 8 en niet te vergeten mijn oppaskindjes.
Is er één bepaalde wedstrijd die voor jou speciale herinneringen oproept?
Ik kan volgens mij niet anders zeggen dan de kampioenswedstrijd: wat een belevenis! Verder vergeet ik de wedstrijd tegen US Amsterdam in mijn tijd bij Devoko nooit meer. Ik begon aan de kant, maar kwam bij een 0-2 achterstand in het veld. Vanaf dat moment lukte alles bij mij. We wonnen de wedstrijd uiteindelijk met 3-2 en mijn aandeel hierin was groot.
Heb je nog een leuke anekdote die je wilt delen met ons?
Op dertienjarige leeftijd werden we door de Turkse bond uitgenodigd voor de Jeugd Olympische Spelen. Met de voorselectie van Jeugd Oranje zijn we toen een week naar Ankara gegaan. Vooraf kregen we de kleding van Jeugd Oranje. Hierbij werd verteld dat we er erg zuinig op moesten zijn. Met de trein reed ik met mijn ouders naar Schiphol. Je raadt het vast al: bij de eerste overstap was ik mijn jasje al kwijt. (gelukkig heb ik deze wel terug gekregen). Verder werd alles betaald door de Turkse bond. Zo hadden een super luxe hotel, een tolk, een eigen chauffeur en we werden onder politiebegeleiding naar de sporthal gebracht. Vooraf had ik bedacht hoeveel nepmerkkleding ik zou kopen en wat ik allemaal van Ankara wilde zien. Toch bleek aan het einde van de week dat we hoofdzakelijk sporthallen hadden gezien. Ook moesten we al ons eten inleveren. Een tafel bomvol met ongezond voedsel kwam tevoorschijn. In het hotel waren heerlijke chocoladetoetjes met kokos: ik zie ze nog voor mij! Deze mochten we niet pakken (dit deed ik stiekem wel). In een week ben ik dan ook 3 kilo afgevallen. Dit was een onvergetelijke ervaring!
Wat voor een tip zou je een beginnend volleybalster geven om hetzelfde te bereiken wat jij nu hebt bereikt en nog gaat bereiken?
Heb plezier in volleybal, dit is het allerbelangrijkste. Geloof in jezelf, heb lef en kom voor jezelf op. Zorg ervoor dat je het maximale uit jezelf haalt. Dit betekent dat je er elke training en wedstrijd voor de volle honderd procent moet staan, zowel fysiek als mentaal.
Wat vind je van deze rubriek op SportinTwente.nl?
Een mooi initiatief!
