Afgelopen zaterdag was de ontlading in Hierden groot toen na negentig minuten spelen de scheidsrechter voor het laatst floot en SVZW na twee seizoenen weer terug was in de Hoofdklasse.
Of niet Michael Wensing?
Ja dat was het zeker, na een spannende eindfase van de competitie konden wij juichen. Langzaam zijn we dit seizoen gegroeid met als hoogtepunt de laatste 11 wedstrijden ongeslagen en zelfs allemaal 3-punters. Aan het begin van het seizoen was er een nieuwe start met een nieuwe staf en een aantal nieuwe spelers, we hebben toen geëvalueerd en zijn tot een conclusie gekomen waarbij we bepaalde dingen anders moeste gaan aanpakken. Denk hierbij aan team tactische zaken.
Maar eigenlijk werd de slag met Flevo Boys al eerder geslagen?
Niet helemaal, we hebben beide wedstrijden gelijk gespeeld. In de uitwedstrijd in het begin van het seizoen kwamen we terug van een 2-0 achterstand en thuis scoorde Flevoboys de gelijkmaker. Dit waren wedstrijden die beide kanten konden opvallen. Ik vind dan ook dat wij samen met Flevoboys het meest recht hadden op de titel. Gelukkig en uiteindelijk ook terecht, is de schaal richting Wierden gegaan.
Maar wie is Michael Wensing eigenlijk?
Ik ben 27 jaar en woon sinds een jaar samen met mijn vriendin Kelly in Haaksbergen. Ben nu 2.5 jaar fulltime werkzaam in Oldenzaal bij een telefoon/accessoires distributeur genaamd Strax.
Vertel eens iets over je voetbalcarrière.
Ik ben op vroege leeftijd begonnen met voetballen bij KVV Losser. De gehele jeugd heb ik bij KVV gespeeld waarna ik op 17 jarige leeftijd bij de eerste selectie ben gehaald door toenmalig trainer John Hesselink. Hier heb ik 2 jaar gespeeld waarna HSC’21 mij belde. Paul Krabbe had geïnformeerd en zocht nog een talentvolle verdediger. Na een goed gesprek, waarin de club met een goed verhaal kwam, leek het mij een mooie uitdaging om te kijken waar mijn plafond lag.
Het eerste halfjaar was puur investeren, ik speelde mijn wedstrijden in het 2e waarnaar ik regelmatig nog op de bank bij 1 kwam en zelfs minuten maakte. Na de winterstop raakte Caglar Uguz, een centrale verdediger, geblesseerd en mocht ik mijn opwachting maken. Sinds dat moment heb ik alles gespeeld en ook daar een geweldig kampioenschap mee mogen maken. Het 2e jaar had niemand binnen de club hoge verwachtingen, we waren net gepromoveerd en enkele belangrijke basisspelers waren vertrokken. Dat seizoen zijn we uiteindelijk gedeeld 4e geworden wat een bijzondere prestatie was.
Hiernaar ben ikzelf richting Wierden getrokken om het zaterdag voetbal te ervaren. Ook ging ik op dat moment weer een studie volgen. Bij SVZW heb ik in het eerste jaar direct het beste jaar gehad waarin we een periode pakten in de toenmalige sterke Hoofdklasse C zaterdag. Helaas zat promotie naar de 3e divisie er toen niet in. Wat volgde waren jaren waarin we goede resultaten afwisselde met mindere met als dieptepunt de degradatie naar de 1e klasse.
Gelukkig zijn we er in geslaagd om weer terug te keren naar de Hoofdklasse, in mijn ogen een sterke competitie met mooie tegenstanders.
Altijd gevoetbald of misschien ook aan andere sporten gedaan?
Ik heb altijd gevoetbald en ook nooit het idee gehad om er iets anders bij te gaan doen. Mijn ouders zeiden altijd dat ik me op 1 sport moest concentreren.
Het ging op laatst nog tussen jullie en Flevo Boys. Wanneer had je het gevoel dat het ging lukken want Flevo Boys was wel de favoriet?
Na de wedstrijd Hierden thuis waarin wij verloren was de achterstand opgelopen tot 5 punten. Flevoboys had op dat moment nog geen wedstrijd verloren en leek dus op weg naar de titel. Wij hebben altijd vertrouwen in elkaar gehouden en spraken ook richting elkaar uit dat we niet kansloos waren. Wij hebben na de wedstrijd Hierden 11 keer op rij gewonnen wat uiteindelijk genoeg was voor de titel.
De wedstrijd op 19 mei tegen DETO was voor ons al een finale, DETO wou zich nog graag laten zien en op het veld in Emmeloord was de beladen wedstrijd Flevoboys – SDV Barneveld. Waarin Barneveld nog alle kans had op een periode, zij waren namelijk de laatste periode sterk bezig en hadden alleen van ons de eerste wedstrijd verloren. Zij konden, mits wij punten lieten liggen, kans maken op nacompetitie maar moesten dan wel zelf winnen. Dit was ook de reden dat ik de gehele de hoop had dat Flevoboys nog punten ging verspelen. Uiteindelijk gebeurd dit en konden wij het zelf afmaken zonder dat we afhankelijk waren van doelsaldo.
Dan zit je in een flow, maar is dat niet moeilijk en gevaarlijk om die vast te houden?
Zoals je zelf zegt; je zit dan in een flow. Als team waren we gegroeid en ook ons spel werd beter. Tevens hadden we een stuk degelijkheid ingebouwd wat resulteerde in weinig tegengoals. En met de aanvallers die SVZW heeft, scoorden we altijd. Kijkend naar ons doelsaldo komt dat ook naar voren.
Wat was de rol van Philip Agteres, maar misschien wel de gehele trainersstaf?
Uiteindelijk heeft de gehele staf zijn aandeel gehad in ons kampioenschap. Philip heeft samen met Maurice die ook als speler recent actief is geweest bij SVZW vooral in het begin van het seizoen een aantal zaken veranderd. Een belangrijke daarvan was dat we meer als collectief gingen spelen, waarin vooral de nadruk werd gelegd op het verdedigende deel.
Aanvallers moesten ook verdedigen en linies stonden kort op elkaar waarbij bij balverlies het veld zo klein mogelijk werd gemaakt en de laatste linie niet uit mocht stappen. Hierdoor was het lastig voor veel tegenstanders om tot grote kansen te komen. Ik denk dat dit uiteindelijk de basis voor het kampioenschap is geweest.
Uiteindelijk winnen jullie elf keer op rij, misschien wel een unicum?
Ja dat denk ik wel. Ik heb dit zelf nog niet eerder meegemaakt. Binnen die elf keer winst op rij hebben we ook fantastische doelcijfers weten neer te zetten: 39 – 6. Dit soort zaken zal mij altijd bij blijven. Als team hebben we dit fantastisch gedaan waarin een ieder zijn aandeel heeft gehad.
Kun jij aangeven wat in jouw beleving kenmerkend was voor het behalen van de titel?
Dat we een team waren waarin iedereen zijn kwaliteiten kende. We hebben altijd het geloof gehouden dat het dit seizoen weleens kon gebeuren helemaal in die laatste eindsprint.
En nu de hoofdklasse en misschien wel tegen Excelsior’31, wanneer zij er niet in slagen te promoveren. Doel?
Ja het zou mooi zijn om die derby weer te spelen. Hoewel het voor veel spelers geen andere wedstrijd is dan normaal, leeft het wel. Excelsior’31 heeft met Mirko Zwiers en Hielke Penterman bekenden in de selectie en bij SVZW speelt John Lubbers die een verleden heeft bij Excelsior. Maar er zijn zoveel meer mooie wedstrijden in deze sterke klasse, wat natuurlijk alleen maar mooi is.
Er komen drie nieuwelingen, maar er vertrekken er ook drie, dat wordt dan in en aanpassen?
Iedereen zal zich in de voorbereiding weer moeten laten zien. Er zijn namelijk meer spelers die zich goed hebben ontwikkeld en op de deur kloppen. Dus ik denk dat de jongens van buitenaf zeker aan de bak kunnen.
Maar als je dan weer kijkt naar dit jaar kun je concluderen dat je iedereen in de selectie nodig hebt.
Wat is jouw geliefde plek in het elftal?
Mijn favoriete positie is centraal achterin. Ik ben dit seizoen in de competitie begonnen op 6 als controlerende middenvelder en gedurende het seizoen vanwege blessures weer centraal achterin gezet. Toen iedereen weer fit was mocht ik daar blijven staan. Zelf vind ik dat ik daar ook het best tot mijn recht kom.
Doe jij nog andere dingen bij SVZW dan alleen voetballen?
Als lid van de selectie verzorgen wij op donderdag de training voor JO17-2 en helpt er iemand mee bij de training van ons G-team. Iets waar ontzettend veel waardering uitkomt. Iedereen binnen de selectie wordt een aantal keren per jaar ingedeeld om hier bij te helpen. Ook bij andere bezigheden als een vrijwilligersavond, trainingsmiddag jeugd of een bardienst op de woensdagavond dragen wij als eerste ons steentje bij.
Wat vind jij van de organisatie bij SVZW. Professioneel?
Bij SVZW zijn ze constant bezig om te verbeteren. In de zes jaar dat ik hier speel is er veel veranderd. Zo is er een fantastisch kunstgras veld neergelegd en heeft het sportpark een kwaliteitsupdate gekregen. Tevens zijn randzaken ook beter geregeld dan in het begin. Dit alles zorgt ervoor dat SVZW een club is die minimaal thuis hoort in de Hoofdklasse.
Hoofdklasse betekent misschien ook meer publiciteit. Hoe kijk jij als speler, maar misschien ook wel als mens, tegen de publiciteit in de pers aan van de amateursporten in zijn algemeen en het voetbal in het bijzonder?
In de laatste jaren is er veel publiciteit gekomen voor het voetbal. Door de ontwikkelingen van de techniek is er ook veel minder nodig om voor publiciteit te zorgen. Vroeger had je alleen RTV Oost die beelden maakte en uitzond. Tegenwoordig hebben veel clubs al iemand binnen de club die beelden & reportages maakt of die interviews afneemt.
Ik denk dat dat alleen maar leuk is en dat er ook veel mensen wel geïnteresseerd zijn in dit soort verhalen. Wat wel jammer is, is dat het aantal mensen wat daadwerkelijk langs de lijn staat is gedaald. Dat is niet alleen bij SVZW zo, maar ook bij andere clubs in de regio.
Foto’s: Henk Steen
